De beste oplossingen liggen soms heel erg voor de hand. Zo begeleidde ik een jongetje van zes jaar met autisme. Om me goed in te kunnen leven in zijn wereld bezocht ik hem thuis, maar ik ging ook naar zijn school en zijn logopediste. Daar ging hij naar toe omdat zijn spraak achter bleef. Daar bleek dat hij heel langzaam vorderingen maakte. Ik liet me uitleggen hoe ze te werk gingen. Wat ze deden was woorden in stukjes knippen bij het lezen, dus niet ‘muis’, maar ‘m-ui-s’. Omdat ik zelf een dochter met autisme en ADHD heb realiseerde ik me dat mensen met autisme moeite hebben met het maken van verbindingen. Dát was het! En inderdaad, klanken met elkaar verbinden tot een woord was niet makkelijker, maar juist moeilijker voor hem. De aanpak werd aangepast en vanaf die tijd ging het stuk vlotter met lezen.
