”2 tot de macht 21”
Bijna 17, 5e jaar VWO en je haalt het ene na het andere hoge cijfer.
Naast jou voel ik me soms net een sulletje uit de eerste klas en toch sta ik elke vrijdagmiddag bij je op de stoep. Niet om je te begeleiden met je school of huiswerk, maar om je te helpen met dingen die voor een ander zo vanzelfsprekend lijken.
De afgelopen jaren hebben we geoefend hoe je afrekent in een kledingzaak, hoe je een drankje bestelt op het terras en vandaag tijdens een boswandeling oefenen we jouw eerste ”officiële” telefoongesprek: Opa uitnodigen voor je verjaardag.
Je stelt me vragen als: ”Hoe neem ik op?”, ”Wat moet ik dan zeggen?” en ”Opa weet wel dat ik dan jarig ben, toch?”.
Ik besef mij dat juist dit voor jou hogere wiskunde is. De blik in je ogen straalt dezelfde paniek uit die ik had tijdens mijn eindexamens. Gelukkig heb ik geen wiskunde nodig in mijn werk, en zo zal het voor jou niet nodig zijn om een ”Fristi” te bestellen als je in je toekomstige baan de meest ingewikkelde vergelijkingen moet oplossen.
Ik begin te lachen en je kijkt me vragend aan. Grappend vraag ik wat 2 tot de macht 21 is?
”Simpel, 2097152”.